Ο Λούις Μάντιλορ δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Ελληνικής καταγωγής ηθοποιός είναι από τους ελάχιστους που κατάφεραν να «χτίσουν» μία καριέρα στο Χόλιγουντ και να συμπεριλάβει στο βιογραφικό του σπουδαίες συνεργασίες με κορυφαίους συναδέλφους του.
Νέα ταινία στην Ελλάδα ετοιμάζει ο Louis Mandylor
Πολυπράγμων και πάντα ανήσυχος καλλιτεχνικά, ο Λουίς Μάντιλορ μιλάει αποκλειστικά στο gossip-tv για τις κορυφαίες συνεργασίες του, ανάμεσά τους και αυτή στη θρυλική πλέον σειρά «Τα φιλαράκια» όπου υποδύθηκε τον δίδυμο αδελφό του Τζόι αλλά και εκείνη στη σειρά ταινιών «Γάμος αλά Ελληνικά» όπου υποδύθηκε τον αδελφό της Νία Βαρντάλος. Επίσης, αποκαλύπτει μία πολύ ευχάριστη εξέλιξη στην προσωπική του ζωή ενώ μοιράζεται τα συναισθήματά του τόσο για τα παιδικά του χρόνια στη Μελβούρνη ως μέλος οικογένειας ομογενών αλλά και όσα νιώθει για την πατρίδα, την Ελλάδα...
Λένε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια στη Μελβούρνη, τότε που οι Έλληνες γονείς σας εγκαταστάθηκαν εκεί, μακριά από την πατρίδα για ένα καλύτερο μέλλον…Πώς αντιλαμβανόταν τότε ο μικρός Λούις τη ζωή; Ήταν για εσάς από μικρή ηλικία το όνειρό σας να ασχοληθείτε με τον κινηματογράφο;
Η Μελβούρνη ήταν το ιδανικό μέρος για μένα να μεγαλώσω... Ήταν όμως ένα σκληρό μέρος. Εγώ δεν ήμουν. Ήμουν κάπως ντροπαλός και ήσυχος, αλλά πάντα φαινόταν να έχω μια ήρεμη δύναμη, μια πιο σκοτεινή πλευρά. Ως παιδί τη σκαπούλαρα από το σχολείο και τη ζώνη άνεσής μου και έκανα διάφορα πράγματα, καλά και κακά. Βρέθηκα να δοκιμάζομαι πολλές φορές και πάντα ήμουν το αουτσάιντερ, αλλά μου άρεσε να είμαι, ακόμα και τώρα... αυτό πάντα μου έδινε κίνητρο να αγωνιστώ και να αποδείξω την αξία μου. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα νωρίς, στην τέταρτη τάξη, ότι το σχολείο δεν ήταν για μένα και σχεδίαζα να τα παρατήσω και να παω να δουλέψω, να γίνω αθλητής, να ταξιδέψω κ.λπ.
Ήθελα τις εμπειρίες της ζωής και πάντα με γοήτευε το άγνωστο. Η εικονογράφηση με γοήτευε και σε μικρή ηλικία ήμουν μεγάλος θαυμαστής των κόμικ της Marvel και άρχισα να σχεδιάζω καρέ. Όλα ξεκίνησαν από εκεί. Σήμερα, όταν έχω την ευλογία να σκηνοθετώ, κάνω story board για κάθε σκηνή και καταλήγω με ένα τεράστιο κόμικ για κάθε ταινία που έχω κάνει. Τα κρατάω όλα, μια μέρα θα τα μοιραστώ. Πάντως, ήξερα ότι η Αυστραλία δεν ήταν για μένα, ούτε για το μέλλον μου. Ο αδερφός μου ο Κώστας μού άνοιξε τον δρόμο στις ΗΠΑ και τον ακολούθησα με αυτοπεποίθηση.
Είστε ένας πολύ επιτυχημένος καλλιτέχνης και έχετε συνεργαστεί με μεγάλους σταρ του Χόλιγουντ. Πώς ξεκίνησε αυτή η διαδρομή; Σας βοήθησε κάποιος να μπείτε στον χώρο με κάποια πολύτιμη συμβουλή;
Καμία βοήθεια. Κανένας. Τι μπορεί να κάνει κανείς άλλωστε; Είναι μια πραγματικά αδυσώπητη βιομηχανία, οπότε χρειάζεται κυριολεκτικά αγώνας, και να πετύχεις το κατάλληλο timing, όπως και βασικό είναι να έχεις τύχη. Εγώ το τόλμησα. Εκείνη την εποχή πήρα την πράσινη κάρτα μου σε 3 εβδομάδες και έφυγα.
Στη συνέχεια, έκανα μποξ και ειχα γραφτεί σε μαθήματα και μια μέρα, κάποια χρόνια αργότερα, μου δόθηκε η ευκαιρία και την άρπαξα. Τότε ξεκίνησε η υποκριτική μου καριέρα και το μποξ τελείωσε...
Θυμάμαι ότι ήρθα στο Λος Άντζελες για 9 μήνες και ήταν μοναχικά και δύσκολα. Χωρίς αυτοκίνητο, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Γύρισα πίσω στη Μελβούρνη απογοητευμένος και κουρασμένος. Ήμουν σε σκοτεινή φάση, ήμουν στις μαύρες μου, είχα παραιτηθεί κατά κάποιο τρόπο από τα «θέλω» μου. Εκείνο το βράδυ είδα ένα όνειρο πως ήμουν γέρος και ξύπνησα στο ίδιο μικρό δωμάτιο της μητέρας μου στο πατρικό μου και ένιωσα τρομερά ανήσυχος, ότι η ζωή μου θα πήγαινε χαμένη! Ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήταν όνειρο, αλλά με συγκλόνισε και έκλεισα την πτήση μου πίσω εκείνη την ημέρα. Και τότε πήγα με απόλυτη αποφασιστικότητα πίσω στο Λος Άντζελες και έδωσα όρκο... να μην τα παρατήσω, δεν υπάρχει επιστροφή...
Μία από τις καλύτερες συνεργασίες σας ήταν αυτή στη θρυλική, πλέον, κωμική σειρά, «Τα φιλαράκια». Εκεί υποδυόσασταν τον δίδυμο αδελφό του Τζόι. Μοιραστείτε μαζί μας κάποια backstage στιγμή που είχε πλάκα ή τέλος πάντων είχε ενδιαφέρον;
Γνώριζα την Jen (Jennifer Aniston) και τον Matt (Matt LeBlanc) χρόνια πριν, μέσα απο οντισιόν και συναντήσεις. Ήταν Παρασκευή, πολλά χρόνια αφότου σχεδόν πήρα τον ρόλο του Joey, αλλά αυτή τη φορά μου ζήτησαν να διαβάσω για τον ρόλο του δίδυμου. Ήμασταν 4 σε ένα δωμάτιο και ένας έμεινε, οι υπόλοιποι έπρεπε να φύγουν. Μου ζήτησαν να μείνω. Μεγάλη νίκη! Πήγαμε κατευθείαν στο πλατό και έκανα τη δουλειά. Ήταν να είναι για 7 επεισόδια, όπου ο Joey κλείνει μια δουλειά και εγώ ήμουν ο αντικαταστάτης του (γέλια). Αλλά με αντικατέστησε ο Bruce Willis!
Ένα άλλο σημαντικό και πολύ επιτυχημένο κεφάλαιο στη διαδρομή σας, ήταν η σειρά ταινιών «My big Greek fat wedding». Τι θυμάστε από τα γυρίσματα και πώς ήταν ως συνεργάτες όλοι οι σπουδαίοι ηθοποιοί με τους οποίους συνεργαστήκατε;
Πάντα ευλογημένος που τους βλέπω όλους. Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι και μια όμορφη ιστορία. Τι ταξίδι, ανεπανάληπτες στιγμές! Αν καταφέρεις να έχεις έστω μία από αυτές τις εμπειρίες είναι πραγματική ευλογία σε αυτόν τον χώρο. Είμαι ενθουσιασμένος και τυχερός που συνεργάστηκα με τόσο έξυπνους και εξαιρετικους ηθοποιούς.
Έχετε δηλώσει πως η σκηνοθεσία σας εξιτάρει περισσότερο από την υποκριτική. Είναι ίσως για εσάς ένας καλύτερος τρόπος για να εκφραστείτε καλλιτεχνικά;
Είναι πολύ διαφορετικό με πολλούς τρόπους και φαίνεται ότι τελευταία με ενθουσιάζει περισσότερο να ηγούμαι του οπτικού αποτελέσματος και να συνεργάζομαι με σπουδαίους ηθοποιούς σκηνοθετώντας. Το απολαμβάνω όσο και το μισώ, (γέλια)! Ναι, είναι δύσκολο και είμαι τόσο ανυπόμονος, αλλά αυτό φαίνεται να βοηθάει τη διαδικασία να προχωράει και να ολοκληρώνονται όλα στην ώρα τους! Έρχονται ωραίες ταινίες σύντομα.
louis-mandylor-3-days-in-malay-signing-autographs.jpg
Δείχνετε να επιλέγετε με πολλή προσοχή όλες τις συνεργασίες σας. Μιλήστε μας για την επικείμενη συνεργασία σας με τις αδελφές Ιωάννα και Αρετή Σπανομάρκου που είναι διεθνώς διακεκριμένες μουσικοσυνθέτριες και μέλη της επιτροπής ψηφοφορίας των Grammy, οι οποίες θα γράψουν την μουσική υπόκρουση σε 3 από τις επερχόμενες ταινίες σας…
Ναι, τις λατρεύω, είναι ταλαντούχες και υπέροχοι άνθρωποι. Έχουμε ρίξει πολλές ιδέες στο τραπέζι και μία φαίνεται να ταιριάζει χρονικά και θεματικά για να υλοποιηθεί άμεσα, συν ότι εγώ και ο παραγωγός μου, Fitim, έχουμε δημιουργικό έλεγχο σε αυτό, κάτι που βοηθάει πολύ. Είναι ένα όμορφο σενάριο και θα αναβαθμίσουν την ταινία με τη μουσική τους, χωρίς αμφιβολία! Είμαι ενθουσιασμένος και ανυπομονώ!
Είστε πολυπράγμων καθώς από τη μία ταινία πάτε στην επόμενη και στη μεθεπόμενη. Βρίσκεστε σε οργασμό δουλειάς αυτόν τον καιρό;
Δουλεύω ασταμάτητα αυτή την περίοδο. Σκηνοθέτησα το "Operation Blood Hunt", θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, είμαι ενθουσιασμένος, είναι πολύ ιδιαίτερο. Γυρίστηκε στην Ταϊλάνδη, μια ταινία Β' Παγκοσμίου Πολέμου με μια ανατροπή. John Rhys Meyers, Rampage Jackson, εγώ, ένα εξαιρετικό καστ. Υπερφυσική δράση... Ένα ωραίο θρίλερ τρόμου με τίτλο "Paralysis" που εκανα είναι στη φάση του post-production και θα κυκλοφορήσει σύντομα. Πρόσφατα ολοκλήρωσα και μια πολεμική ταινία δράσης Β' Παγκοσμίου Πολέμου με τον εξαιρετικό Scott Adkins, γυρισμένη στις Φιλιππίνες με τίτλο "Death March". Αυτή ειδικά έχει αρχίσει ήδη να τραβάει τις εντυπώσεις, συζητείται συνέχεια.
Ένας πίνακας που ζωγραφίσατε, ίσως πρόδωσε την ευτυχία που βιώνετε σε προσωπικό επίπεδο. Και η αλήθεια είναι πως είστε από τους κορυφαίους καλλιτέχνες που δεν ρίξατε ποτέ φως στην προσωπική σας ζωή. Μήπως ήρθε η ώρα να μοιραστείτε με το κοινό σας άγνωστες λεπτομέρειες;
(γέλια) Μμμ, λοιπόν, καλά το έθεσες. Σίγουρα πρόδωσε τα προσωπικά μου. Ο μικρός Νώε Ιωάννης Ηλίας ερχόταν στον κόσμο και ζωγράφισα κάποια από τα καλύτερά μου έργα εκείνη την περίοδο, όπως τον πελαργό που φέρνει το μωρό τυλιγμένο στο πανί.
Αισθάνομαι ήρεμος και ασφαλής όταν παραμένω σιωπηλός για τέτοια θέματα, και να προστατεύω τα ευαίσθητα θέματα στη ζωή. Κάποιες φορές ανοίγομαι μέσω της τέχνης. Το να τα μοιράζεσαι με ανθρώπους που έχουν την ίδια φιλοσοφία με εσένα και δείχνουν κατανόηση και εμπιστοσύνη, είναι υπέροχο...
Μου έχουν προτείνει να συμμετέχω σε εκθέσεις και να εκθέσω κάποια έργα ζωγραφικής μου σε γκαλερί μέσω γνωστών, αλλά φαίνεται πως είμαι πολύ απασχολημένος. Πάντα ονειρευόμουν να αφιερώσω έναν ολόκληρο χρόνο στην τέχνη μου και να δω πραγματικά τι μπορώ να κάνω... Προς το παρόν απλώς ασχολούμαι περιστασιακά με τη ζωγραφική, με ηρεμεί.
Αν δεν είχατε ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο της υποκριτικής και αργότερα της σκηνοθεσίας, με τι άλλο θα μπορούσατε να ασχοληθείτε και να είστε το ίδιο καλός και επιτυχημένος;
Αρχικά, ήμουν στο Λος Άντζελες για να γίνω επαγγελματίας πυγμάχος. Πέτυχα τον στόχο μου και ταυτόχρονα μου προσφέρθηκε ο πρώτος μου μεγάλος ρόλος... ενώ ήμουν σε ένα μάθημα με τον αδερφό μου και την εκπληκτική, αξέχαστη Janet Alhanti, έκανα προπονήσεις με θρησκευτική ευλάβεια, περιφερόμουν στα γυμναστήρια, πυγμαχούσα με όποιον έβρισκα και ψαχνόμουν για μια εξέλιξη. Ο φίλος μου Erik de Conti με σύστησε στον John Beruiti, που δούλευε για τον Jerry Buss. Πέρασα χρόνια στο Forum στο Λος Άντζελες στις παλιές καλές μέρες, τι εμπειρία ήταν αυτή! Ωστόσο, μου προσφέρθηκε μια συμφωνία για ένα πακέτο δεκα αγώνων μετά από πολλούς αγώνες στα γυμναστήρια. Την ίδια μέρα μου έγινε προσφορά ως ηθοποιός για τον ρόλο στο "Necessary Roughness" και έτσι άλλαξε η πορεία μου, από την πυγμαχία στην υποκριτική.
Ποια είναι η σχέση σας με την Ελλάδα; Αν κρίνουμε από τις τόσες συνεργασίες σας με καλλιτέχνες που έχουν σχέση με τη χώρα ή ελληνικές ρίζες, μάλλον την έχετε πάντα στην καρδιά σας; Θα μπορούσατε για παράδειγμα να εγκατασταθείτε κάποια στιγμή στο μέλλον εδώ; Το έχετε σκεφτεί ποτέ;
Απολύτως. Τώρα πια βρίσκομαι κυρίως στην Αθήνα και τη Βουλγαρία. Πηγαίνω τακτικά στο Λος Άντζελες αλλά μόνο για δουλειά. Σχεδιάζω να αποκτήσω κάτι στη Θεσσαλονίκη ή στα προάστια της Αθήνας. Νιώθω ζωντανός όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να διηγηθώ όλες τις ιστορίες μου, αλλά πολλές καθοριστικές στιγμές στη ζωή μου συνέβησαν στην Ελλάδα. Είναι στο αίμα μου.
Μοιραστείτε μαζί μας αυτή τη στιγμή της ημέρας που σας κάνει ευτυχισμένο ή κάτι που σας θυμώνει …
Στη ζωή μου είναι πάντα γλυκόπικρα όσα συμβαίνουν, έτσι τα νιώθω. Φαίνεται δύσκολο να συγχωρήσεις τον εαυτό σου κάποιες φορές, τότε είναι που θυμώνω. Όταν αποδέχομαι τις αποτυχίες μου ως άνθρωπος και ειλικρινά προσπαθώ να βελτιωθώ και να αλλάξω τα πράγματα προς το καλύτερο, τότε είναι που νιώθω ευτυχισμένος.
