Για μία σκοτεινή
περίοδο της ζωής της μίλησε σε συνέντευξή της η Έλενα Τοπαλίδου...
Ήταν την εποχή που ζούσε και εργαζόταν, από το 2000 έως το 2005, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ήταν χορευτικό ζευγάρι με τον Κωνσταντίνο Ρήγο και η ίδια η ηθοποιός και χορεύτρια έχει μόνο ξεχωριστές αναμνήσεις να θυμάται...
Τα δύσκολα άρχισαν όταν η ίδια αποφάσισε να φύγει από τη Θεσσαλονίκη και να επιστρέψει στην Αθήνα, κάτι που συνέπεσε και με το «αντίο» του καλού της φίλου -πλέον- Κωνσταντίνου Ρήγου στην πόλη και όσα ζούσε μέχρι τότε.
Όπως αποκάλυψε η Έλενα Τοπαλίδου: «Είπα “αντίο”, γιατί χωρίζονταν οι δρόμοι και με μένα και τον άνθρωπο αυτόν τον οποίο τον είχα πολύ ισχυρά μέσα μου. Ήθελα να κάνω τα πράγματα έτσι ώστε να τον εμπνέω και σιγά σιγά έβλεπα ότι κάτι άλλαζε. Είχα κουραστεί πάρα πολύ από τον εαυτό μου. Ο τρόπος που χόρευα μου φαινόταν έτσι… άχρηστος. Με τον Ρήγο τρελαινόμαστε ο ένας για τον άλλον - ευτυχία και χαρά. Έκλαψε κι εκείνος κι εγώ.
H Έλενα Τοπαλίδου με τον σύζυγό της Νίκο Κουρή στον πρόσφατο γάμο τους, στις 12 Δεκεμβρίου.
.webp?t=ihALVIK-mtYOiLynv-hO0w)
NDP Photo Agency
Του είχα πει: “Πρέπει να φύγω”. Και μου απάντησε: “Μα, αν δε φύγεις, θα πάθεις κάτι”. Θυμάμαι τότε στο ζέσταμά μας, που ήταν μπαλέτο, εγώ φορούσα το πουπουλένιο μαύρο μακρύ παλτό της παράστασης και κρυβόμουν πίσω από μια πόρτα για να μη φαίνομαι. Είχα έρθει σε μεγάλη απόγνωση. Είχε σκαλώσει η ζωή μου, η ψυχική, η πνευματική και η σωματική, γιατί εγκλωβίστηκα πάρα πολύ μέσα στον εαυτό μου, στην ύπαρξή μου, στον ναρκισσισμό μου, στην εγωπάθειά μου, την αυτοκαταστροφή μου, στα διατροφικά μου προβλήματα.
Σε όλα αυτά που δεν είναι χρήσιμα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά εμένα με συντρόφευαν καιρό. Το καλό στη δική μου την περίπτωση είναι ότι όλα αυτά τα προβλήματα θα μπορούσαν να με είχαν καθηλώσει σ’ ένα δωμάτιο, αλλά τελικά εκδηλώνονταν σε μία σκηνή και με έκαναν χορεύτρια. Οπότε δε μετανιώνω γι’ αυτό που ήμουν, αλλά ξέρω πώς εγώ μόνη μου εξόντωνα τον εαυτό μου».
Πηγή: Glow
