Η Μαίρη Βαρσάμη συνάντησε την Φωτεινή Δάρρα,
στο πλαίσιο της παράστασης «Δεν
είναι η αγάπη αμαρτία», που ανέβηκε και στην Αθηναϊκή σκηνή, στο Θέατρο Ακροπόλ, τον
Φεβρουάριο του 2025. Μοναδική, ταλαντούχα, ετοιμόλογη, όμορφη μέσα κι έξω, φιλόζωη,
η σημαντικότερη ερμηνεύτρια της γενιά της, μα πάνω απ’ όλα μητέρα και «άνθρωπος». Σε
μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον Love 97,5, μας μίλησε για την παράσταση, την Τζένη
Βάνου, τη μουσική, το θέατρο, τους νέους καλλιτέχνες, την Eurovision και την μητρότητα.
Μ.Β.: Κα Δάρρα καλή σας ημέρα. Ερμηνεύετε Τζένη Βάνου, σε μια παράσταση για τη ζωή
και το έργο της σπουδαίας αυτής ερμηνεύτριας. Αλήθεια, μιας και ο Φεβρουάριος είναι ο
μήνας του έρωτα και της αγάπης, θα μπορούσε ποτέ «να είναι η αγάπη αμαρτία»?
Φ.Δ.: Καλημέρα σε όλους. Αρχικά θα πρέπει να μην αγαπάμε και να μην γιορτάζουμε τον
έρωτα μόνο τον Φεβρουάριο, αλλά ας έχουμε αυτό το συναίσθημα ως κεντρικό μέσα μας
όλη την χρονιά. Δεν είναι η αγάπη αμαρτία, όχι, κι αυτό το απαντάμε αμέσως, από τον
τίτλο κιόλας της παράστασης αυτής. Γιατί όμως δεν είναι η αγάπη αμαρτία, θα πρέπει να
δείτε την παράσταση για να το απαντήσουμε πλήρως. Γιατί όλα είναι εκεί. Η Τζένη Βάνου
δεν τραγούδησε απλώς τον έρωτα, τον ύμνησε με τις ερμηνείες της. Τα καλά και τα κακά
του έρωτα, την δίνη, την εγκατάλειψη, την έλλειψη που αισθάνεσαι πάντα όταν είσαι
ερωτευμένος. Η Τζένη Βάνου ήταν ένα σύμβολο. Βίωσε όχι μόνο τον έρωτα αλλά και
μεγάλες κακουχίες, την έλλειψη της μητέρας της, την κακοποίηση, τον χωρισμό, αλλά στο
τέλος τα κατάφερε. Πέραν λοιπόν από τις ερμηνείες της, αξίζει να ασχοληθούμε μαζί της
και για τη στάση της στη ζωή και να αναδείξουμε αυτή την προσωπικότητα.
Μ.Β.: Πρόκειται για έναν μουσικο-θεατρικό μονόλογο, σε κείμενα και σκηνοθεσία δική
σας, κα Δάρρα. Γιατί από όλες τις ερμηνεύτριες της χώρας μας επιλέξατε την Τζένη
Βάνου? Ήταν κυρίως καλλιτεχνικοί οι λόγοι ή έπαιξε ρόλο και η ταραχώδης ζωή της?
Φ.Δ.: Ανέλαβα εγώ τα κείμενα και την σκηνοθεσία τυχαία. Έγραφα από παλιά κείμενα και
όταν αποφασίσαμε να υλοποιηθεί αυτή η παράσταση και να αναθέσουμε τα κείμενα σε
κάποιον ειδικό, διάβασαν τα κείμενά μου οι παραγωγοί της παράστασης και είπαν ότι είναι
μια χαρά και τα κρατήσαμε. Ξεκινήσαμε τις παραστάσεις στον Βόλο και την Θεσσαλονίκη
και αποφασίσαμε να το φέρουμε και στην Αθήνα. Όλοι οι τραγουδιστές έχουμε κάποιους
παλαιότερους καλλιτέχνες που τους θεωρούμε σχολή. Ε για εμένα ήταν η Τζένη Βάνου, η
οποία ήταν μια σχολή από μόνη της, η σχολή του ελαφρού τραγουδιού. Ερμήνευσε πολύ
δύσκολα τραγούδια και τα έκανε να φαίνονται εύκολα. Αλλά φυσικά την επέλεξα και για
την προσωπικότητά της, την οποία επίσης εξέφραζε μέσα από τα τραγούδια της. Ήταν η
ίδια τα τραγούδια της. Έζησε όλα όσα τραγουδούσε. Βίωσε όλες αυτές τις καταστάσεις
αλλά και τον έρωτα, κάτι που δεν μετάνιωσε ποτέ. Για μένα όλα αυτά συνθέτουν ένα
μυθικό πρόσωπο.
Μ.Β.: Και κάπως έτσι εξηγείται και γιατί πολλοί από τους μεταγενέστερους τραγουδιστές
λάτρεψαν και μελέτησαν την Τζένη Βάνου. Από όλη της την πορεία, καλλιτεχνική και
προσωπική, ποιο είναι εκείνο το σημείο που θεωρείτε ότι είναι πιο έντονο και την
καθιστά σύμβολο ή που ταυτίζεστε περισσότερο εσείς προσωπικά μαζί της?
Φ.Δ.: Θα έλεγα ότι είναι το γεγονός πως δεν υπάκουσε ποτέ σε κανόνες. Για την Τζένη
Βάνου δεν υπήρχε κανόνας για το πώς, πού και πότε πρέπει να τραγουδήσεις, ούτε στο πώς
και πόσο πρέπει να αγαπήσεις, δεν έβαλε ποτέ όρια σε τίποτα, και για μένα είναι το πιο
σημαντικό στοιχείο της. Και παρόλο που πολλές φορές έγινε θύμα αυτής της τόσης
δοτικότητας, κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε και να αφήσει το στίγμα της. Αυτό που
εμένα με συγκινεί προσωπικά είναι η σχέση με τη μητέρα της, η έλλειψη της μάνας, με
αγγίζει προσωπικά αυτό, αλλά και το γεγονός ότι δόθηκε ολοκληρωτικά στους άντρες που
αγάπησε. Νομίζω πως σε αυτό ταυτίζομαι και με εκφράζει απόλυτα. Μια ζωή την έχουμε
και οφείλουμε τον έρωτα και την αγάπη να τα ζούμε σε όλη τους την ένταση.
Μ.Β.: Αλήθεια, ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι της Τζένης Βάνου?
Φ.Δ.: Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω ένα μόνο τραγούδι. Θα πω το «Έλα, έστω και μέσα
στο μυαλό μου…» που είναι κάτι σαν αυτοβιογραφικό τραγούδι της Τζένης Βάνου και
μάλλον γράφτηκε για αυτή. Συγκινείται πολύ ο κόσμος όταν ακούει αυτό το τραγούδι στην
παράσταση. Ένα άλλο τραγούδι που αρέσει πολύ και το έχουμε διασκευάσει κάπως με τους
συνεργάτες μου είναι το «Χίλιες βραδιές». Στη σκηνή υπάρχουν 3 σπουδαίοι σολίστες, ο
Γιώργος Παπαχριστούδης στο πιάνο, ο Άρης Ζέρβας στο βιολοντσέλο και ο Πέτρος
Βαρθακούρης στο κοντραμπάσο. Και μόνο με αυτά τα 3 όργανα -ακόμα και με ένα- το
τραγούδι αυτό ακούγεται μαγικά και ο κόσμος το λατρεύει.
Μ.Β.: Δεν μιλάμε μόνο για μία μουσική παράσταση, αλλά και για έναν θεατρικό
μονόλογο. Κάτι που δεν ξέρουν ίσως οι περισσότεροι, είναι ότι ασχοληθήκατε με το
θέατρο πριν ακόμα και από το τραγούδι, ούσα και απόφοιτη της δραματικής σχολής
Θεοδοσιάδη. Έχει περισσότερο πρόζα ή τραγούδι η παράσταση?
Φ.Δ.: Είναι ισόποσα μοιρασμένη η παράσταση, ο λόγος και η μουσική συνυπάρχουν
αρμονικά. Ίσως 60% τραγούδι και 40% θέατρο. Για μένα είναι πολύ ωραίο που μετά από
χρόνια συνδυάζω και τις δυο τέχνες, τις οποίες έχω σπουδάσει, αλλά τις οποίες κυρίως
αγαπώ και στις οποίες δεσμεύομαι! Αγαπώ πολύ και το θέατρο και είναι μια ευκαιρία να
αξιοποιήσω όλα μου τα εκφραστικά μέσα.
Μ.Β.: Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια και μια μεγαλύτερη εξωστρέφεια σε εσάς. Θα
μπορούσαμε να σας δούμε και σε μία αμιγώς θεατρική παράσταση? Ή και στην
τηλεόραση? Μας είχατε εκπλήξει ευχάριστα πριν λίγα χρόνια και με τη συμμετοχή σας
στο show φιλανθρωπικού χαρακτήρα «Just the 2 of Us»!
Φ.Δ.: Ναι, φλερτάρω πολύ με αυτή την ιδέα! Θα ήθελα να κάνω θέατρο. Η μουσικότητα
υπάρχει και στο θέατρο, στον τρόπο που τονίζουμε τις λέξεις. Είναι στα σχέδιά μου να κάνω
κάτι τέτοιο στο μέλλον. Ως προς την εξωστρέφεια χαίρομαι πολύ που το παρατηρήσατε και
το λέτε, γιατί όντως έχω προσπαθήσει πολύ τα τελευταία χρόνια να ξεπεράσω τους φόβους
και τα όριά μου και να επικοινωνήσω με τον κόσμο με μια μεγαλύτερη αλήθεια, με μια
μεγαλύτερη αμεσότητα. Αυτή η αμεσότητα για μένα είναι ζητούμενο και το ότι την κατακτώ
μεγαλώνοντας, είναι παράσημο. Συνεπώς, δεν θα έλεγα όχι σε τίποτα, αρκεί να ταίριαζε
στην ιδιοσυγκρασία μου.
Μ.Β.: Τα τραγούδια που παίζουμε εδώ στον Love 97,5FM σας αρέσουν? 80s, 90s και 00s?
Τι μουσική ακούει η Φωτεινή Δάρρα στο σπίτι της, στο αυτοκίνητό της, στο μπάνιο της?
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι της καλλιτέχνες?
Φ.Δ.: Ε μα αυτά ακούω, μεγαλώσαμε με αυτά, είναι της γενιάς μας! Είναι και οι δεκαετίες
αυτές που έβγαλαν «διαμάντια» και τα ακούνε και οι νεότεροι άνθρωποι. Σου προκαλούν
νοσταλγία αυτά τα τραγούδια, όπως και τα τραγούδια της παράστασής μας. Είχε μια
ρομαντική διάθεση αυτή η εποχή. Εγώ βέβαια είμαι «ροκ», ακούω πολύ ροκ μουσική!
Από καλλιτέχνες αγαπώ από τον Bryan Adams, τους Led Zeppelin, τους The Cure, μέχρι τον
Κώστα Τουρνά και την Ελπίδα από Έλληνες. Αυτοί οι καλλιτέχνες είχαν ροκ στοιχεία, και στα
τραγούδια και στις ερμηνείες τους. Και φυσικά είναι καταπληκτικές φωνές.
Μ.Β.: Και οι 2 σπουδαίοι καλλιτέχνες που αναφέρατε έκαναν την προσπάθειά τους στο
παρελθόν στον θεσμό της Eurovision. H Ελπίδα μάλιστα μας είχε εκπροσωπήσει κιόλας
και έχει μείνει στην ιστορία. Υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες που σας αρέσουν? Και ποια είναι
η άποψή σας για την Eurovision? Τι θα θέλατε να δείτε ιδανικά να μας εκπροσωπεί στη
σκηνή αυτή?
Φ.Δ.: Τι θα ήθελα να «ακούσω» κυρίως! Για μένα βασικός στόχος είναι να ακούσω ένα
ωραίο τραγούδι που να είναι αντιπροσωπευτικό της χώρας μας. Αυτό συγκρούεται πολλές
φορές με την νίκη. Αλλά είναι ένα ρίσκο που πρέπει να το παίρνουμε. Φέτος, πήραμε αυτό
το ρίσκο με την Klavdia, καθώς είναι ένα τραγούδι που εκφράζει τους Έλληνες και τους
νέους. Είναι προσιτό τραγούδι γιατί παντρεύει την παράδοση με την ποπ κουλτούρα. Εμένα
μου αρέσει αυτό και με ενδιαφέρει ότι το τραγούδι αυτό είναι κοινής αποδοχής και μας
ενώνει ως λαό, δεν με αφορά η νίκη. Κάθε φορά που βλέπω τους Έλληνες ενωμένους, με
συγκινεί! Εύχομαι καλή επιτυχία στην ελληνική συμμετοχή. Αυτό θέλω να ακούω στην
Eurovision, τραγούδια με την «ταυτότητα» του κάθε λαού. Είναι ζητούμενο να διατηρούμε
την ταυτότητά μας και να την επιβραβεύουμε κάθε φορά που την συναντάμε.
Μ.Β.: Υπάρχουν νεότεροι καλλιτέχνες που θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί τους, είτε σε
μία μουσική σκηνή είτε στο θεατρικό σανίδι?
Φ.Δ.: Ναι υπάρχουν νεότεροι καλλιτέχνες που με εκπλήσσουν με τις ευαισθησίες που
έχουν και καταφέρνουν να τις μεταφέρουν κιόλας στο κοινό, ειδικά στην εποχή που ζούμε.
Ας πούμε αυτό το κορίτσι, η Klavdia, μου αρέσει, φαίνεται να έχει μια ωραία ψυχή. Πρέπει
να έχουμε το θάρρος να υπερασπιζόμαστε την μοναδικότητα και την αυθεντικότητά μας.
Και αυτό το κορίτσι το έχει. Επίσης, μου αρέσουν πολύ ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος και ο
Αδάμ Τσαρούχης, για την συνέπεια των επιλογών τους και τη γνησιότητά τους. Από
ηθοποιούς μου αρέσει πολύ ο Αποστόλης Τότσικας, ο οποίος διαγράφει μια εξαιρετική
πορεία, με αποκορύφωμα την τελευταία συνεργασία του με τον Γιώργο Κωνσταντίνου. Το
θέμα είναι να υπάρχουν οι συνθήκες που τα νέα παιδιά θα αναδείξουν το ταλέντο τους και
να κάνουμε όμορφες συνεργασίες.
Μ.Β.: Συνοψίζοντας, την ζωή της Φωτεινής Δάρρα χαρακτηρίζει το τραγούδι, η
υποκριτική και η μητρότητα. Δεν θα τολμούσα να σας βάλω να μου τα ιεραρχήσετε, όμως
ποιο από αυτά βρίσκεται περισσότερο στο DNA σας, αυτό που όποιες κι αν ήταν οι
συνθήκες της ζωής σας, δεν θα έλειπε με τίποτα από την ταυτότητά σας?
Φ.Δ.: Είναι εύκολο να το απαντήσω αυτό. Η μητρότητα! Γιατί μητρότητα για εμένα δεν
σημαίνει ότι γέννησα ένα παιδί. Οι γυναίκες ακόμα κι όταν δεν αποκτούν παιδί γεννούν
άλλα πράγματα. Γεννάμε ιδέες, γεννάμε συνθήκες, γεννάμε, παράγουμε και δημιουργούμε
όπου κι αν βρεθούμε. Μέσα στην «μητρότητα» λοιπόν είναι και η τέχνη, και η υποκριτική
και το τραγούδι, είναι τα πάντα μέσα εκεί, σε αυτή την έννοια. Όλη η ιστορία είναι να
γεννήσουμε κάτι καινούριο, να το μεγαλώσουμε και να το παραδώσουμε στον κόσμο.
Αυτή είναι η έννοια της μητρότητας για μένα. Κι όταν ένας άντρας αποκτά αυτή τη
δυνατότητα της δημιουργίας, να μπορέσει να «κυοφορήσει» και να παραδώσει κάτι
καινούριο στον κόσμο, για μένα αυτός ο άντρας έχει κάνει ένα βήμα πιο κοντά στο «Θείο».
Μ.Β.: Ήταν πολύ μεγάλη η τιμή και ακόμα μεγαλύτερη η χαρά μου που συνομίλησα μαζί
σας, κα Δάρρα. Σας ευχαριστούμε θερμά για την παρέα. Θα ήθελα να κλείσουμε με ένα
τελευταίο σχόλιο-μήνυμα προς τους ακροατές μας.
Φ.Δ.: Θα ήθελα να πω στους ακροατές σας και σε όλους τους ανθρώπους που κάνουν ή
υποστηρίζουν διαφορετικές καλλιτεχνικές επιλογές στη ζωή τους, λιγότερο mainstream
ίσως, λιγότερο εμπορικές, αντίθετα από το ρεύμα που επικρατεί, να συνεχίζουν να
διεκδικούν και να αναζητούν «καλές και ποιοτικές δουλειές». Γιατί το έχουμε ανάγκη. Και
το κοινό αναζητάει να δει ή να ακούσει καλές δουλειές -μουσικές ή θεατρικές- ακόμα κι αν
αυτό δεν καταγράφεται πολλές φορές στις ακροαματικότητες ή στα μηχανάκια της AGB. Το
κοινό αυτό όμως είναι εκεί! Θέλω να τους δώσω κουράγιο να συνεχίσουν να το κάνουν.
Και θα ήθελα να ευχαριστήσω και εσάς που μας δίνετε το βήμα να παρουσιάζουμε τις
δουλειές μας. Σας ευχαριστώ κι εγώ λοιπόν πολύ μου με φιλοξενήσατε στην παρέα σας!
