Η Λίνα Νικολακοπούλου
εξηγεί τον λόγο που τερματίστηκε η συνεργασία της με τον Σταμάτη Κραουνάκη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.
Η ελληνίδα ποιήτρια και στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου σε συνέντευξή της στην Αυγή διευκρινίζει τους λόγους για τους οποίους δεν συνεχίζεται η συνεργασία της με τους δημιουργούς που είχε πάντα στο πλάι της.
Έχω στο νου μου ένα τρίπτυχο που λέγεται Νικολακοπούλου, Κραουνάκης, Πρωτοψάλτη και τώρα;
«Τώρα είναι εκεί που είναι τα πρόσωπα που απάρτιζαν το τότε. Τότε που βγήκαν αυτά, αυτά τα πρόσωπα συμπορεύονταν. Οι κύκλοι κλείσανε. Είκοσι χρόνια συνοδοιπορίας και συνεργασίας, κάποια στιγμή αυτές οι δυνάμεις θεώρησαν με ποσοστά διαφορετικής αιτίας ο καθένας, ότι τραβάει ο ένας από δω κι άλλος από κει και ο άλλος παραπέρα. Αυτά που φτιάξανε μαζί είναι ζωντανά. Οι άνθρωποι που τώρα αναρωτιόμαστε είναι ζωντανοί και πορεύονται. Χωριστά, αφού αποφάσισαν ο ένας να πάει από δω κι ο άλλος από εκεί.
Όταν κάτι κάνει τον κύκλο και σταματάει, πάει να πει ότι εκείνη τη στιγμή δεν έχει άλλη αιτία. Αν ξαναδημιουργηθεί αιτία και μπορούν, αυτοί οι άνθρωποι θα ξανασμίξουν. Ειδάλλως δεν θα ξανασμίξουν. Επειδή η Τέχνη είναι κάτι πολύ ευάλωτο και θέλει δόσιμο πολύ, όλη η δικαιοσύνη είναι ότι δεν μπορείς να το παράξεις αν δεν είσαι μέσα σε αυτή τη συνθήκη. Δεν γίνεται. Φανταστείτε δυο ανθρώπους οι οποίοι ας πούμε σμίξανε, έκαναν τα παιδιά και κάποια στιγμή θεωρήσανε ότι τους βαραίνει αυτό και είπαν θα πάμε αλλού».
Η κα Νικολακοπούλου εξηγεί ότι δεν γίνεται να παραχθούν αυτά τα πράγματα αν οι τρεις άνθρωποι δεν είναι δοσμένοι στο ίδιο όνειρο. «Δεν γίνεται. Οπότε, τέλος. Είναι σκληρό για τους ακροατές, είναι σκληρό και για τους δημιουργούς, απλώς πρέπει να είσαι αληθινός, να το καταλάβεις και να πεις ευχαριστώ για το μέχρι εδώ», συμπληρώνει.
Κλείνει την απάντησή της στο ερώτημα λέγοντας πως «αφού εδώ που έχουμε φτάσει ο καθένας έχει άλλο αίτημα, για μένα είναι δίκαιο το τέλος. Πρέπει να υπάρχει αγάπη και σεβασμός στα μέλη τα οποία κάποτε ήταν ομάδα. Μετά γίνανε ο καθένας πρωταγωνιστής άλλης δημιουργίας. Το απαραίτητο όμως είναι να κρατάνε τον πήχη ψηλά και να σέβονται ο ένας τον άλλον».
Πηγή: H Αυγή
